ประวัติศาสตร์หอไอเฟล
การออกแบบของหอไอเฟลเป็นโทษกับมอริสโคชลินและเอมิลโนเกิวเยร์สองวิศวกรอาวุโสที่ทำงานให้กับลูกจ้าง des Etablissements ไอเฟล มันเป็นจินตนาการหลังจากการอภิปรายเกี่ยวกับหัวใจที่เหมาะสมสำหรับการเสนอ1889 นิทรรศการแซเป็นธรรมของโลกเพื่อเฉลิมฉลองครบรอบร้อยปีของการปฏิวัติฝรั่งเศส ไอเฟลยอมรับอย่างเปิดเผยว่าแรงบันดาลใจสำหรับหอคอยมาจากหอดูดาว Latting ที่สร้างขึ้นในมหานครนิวยอร์กในปี ค.ศ. 1853 [4]ในเดือนพฤษภาคมปี 2427 ทำงานที่บ้าน Koechlin ทำร่างความคิดอธิบายว่าเขาเป็น "เสาใหญ่ประกอบด้วยสี่ตาข่ายคานยืนแยกกันอยู่ที่ฐานและมารวมกันที่ด้านบนเข้าด้วยกันโดยปิดปากโลหะเป็นระยะ " [5]หอไอเฟลเริ่มแสดงความกระตือรือร้นเล็กน้อย แต่เขาก็อนุมัติการศึกษาเพิ่มเติมและวิศวกรสองคนก็ถามสตีเฟ่นโซเวสเตรหัวหน้าแผนกสถาปัตยกรรมของ บริษัท เพื่อช่วยในการออกแบบ Sauvestre เพิ่มซุ้มตกแต่งลงไปที่ฐานของหอคอยศาลาแก้วในระดับแรกและการปรุงแต่งอื่น ๆ
รุ่นใหม่ได้รับการสนับสนุนของ Eiffel: เขาซื้อสิทธิ์ในสิทธิบัตรในการออกแบบที่ Koechlin, Nougier และ Sauvestre ได้นำออกไปและการออกแบบได้จัดแสดงในนิทรรศการมัณฑนศิลป์ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1884 ภายใต้ชื่อ บริษัท เมื่อวันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2428 ไอเฟลเสนอแผนการของเขาต่อSociété des Ingénieurs Civils ; หลังจากพูดคุยถึงปัญหาทางเทคนิคและเน้นการใช้ประโยชน์จากหอคอยเขาพูดจบโดยพูดว่าหอคอยจะเป็นสัญลักษณ์
ความคืบหน้าเล็กน้อยเกิดขึ้นจนถึงปี ค.ศ. 1886 เมื่อจูลส์เกรวี่ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีฝรั่งเศสอีกครั้งและÉdouard Lockroyได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงการค้า งบประมาณสำหรับการจัดแสดงนิทรรศการได้ผ่านไปแล้วและในวันที่ 1 พฤษภาคมล็อครอยได้ประกาศการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขของการแข่งขันแบบเปิดที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเป็นหัวใจของการแสดงออกซึ่งทำให้การเลือกการออกแบบของไอเฟลเป็นข้อสรุปมาก่อน การศึกษาหอคอยโลหะสี่ด้าน 300 ม. (980 ฟุต) บนถนน Champ de Mars [6] (หอคอยขนาด 300 เมตรถูกพิจารณาว่าเป็นความพยายามด้านวิศวกรรมมาแล้ว) ในวันที่ 12 พฤษภาคมมีการจัดตั้งคณะกรรมการขึ้นเพื่อตรวจสอบแผนของหอไอเฟลและของคู่แข่งซึ่งหนึ่งเดือนต่อมาตัดสินใจว่าข้อเสนอทั้งหมดยกเว้นหอไอเฟลนั้นไม่สามารถปฏิบัติได้หรือขาดรายละเอียด
หลังจากมีการถกเถียงกันเกี่ยวกับตำแหน่งที่แน่นอนของหอคอยมีการเซ็นสัญญาเมื่อวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 1887 นี่เป็นการลงนามโดยหอไอเฟลในฐานะของเขาแทนที่จะเป็นตัวแทนของ บริษัท ของเขาและมอบเงิน 1.5 ล้านฟรังก์ให้กับต้นทุนการก่อสร้าง: น้อยกว่าหนึ่งในสี่ของประมาณ 6.5 ล้านฟรังก์ ไอเฟลจะได้รับรายได้ทั้งหมดจากการหาประโยชน์ทางการค้าของหอคอยในระหว่างการจัดแสดงและในอีก 20 ปีข้างหน้า ต่อมาเขาได้ก่อตั้ง บริษัท แยกต่างหากเพื่อบริหารจัดการหอคอยโดยเพิ่มทุนที่จำเป็นเพียงครึ่งเดียว
การประท้วงของศิลปิน
หอคอยที่เสนอนั้นเป็นเรื่องของการโต้เถียงการวิจารณ์จากคนที่ไม่เชื่อว่ามันเป็นไปได้และผู้ที่คัดค้านในบริเวณที่เป็นศิลปะ ก่อนที่จะมีการก่อสร้างหอไอเฟลไม่มีสิ่งก่อสร้างใดที่มีความสูงอย่างน้อย 300 เมตรและหลายคนเชื่อว่าเป็นไปไม่ได้ การคัดค้านเหล่านี้เป็นการแสดงออกของการถกเถียงกันมานานในฝรั่งเศสเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างสถาปัตยกรรมและวิศวกรรม มันมาถึงหัวเมื่องานเริ่มต้นที่ Champ de Mars: "คณะกรรมการสามร้อย" (สมาชิกคนหนึ่งสำหรับแต่ละเมตรความสูงของหอคอย) ถูกสร้างขึ้นนำโดยสถาปนิกชื่อดังCharles Garnierและรวมถึงบุคคลที่สำคัญที่สุด ของศิลปะเช่นWilliam-Adolphe Bouguereau , Guy de Maupassant ,ชาร์ลส์โนด์และจูลส์เนท์ คำร้องที่เรียกว่า "ศิลปินต่อต้านหอไอเฟล" ถูกส่งไปยังรัฐมนตรีว่าการกระทรวงโยธาธิการและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยดอล์ฟฟีและได้รับการตีพิมพ์โดยเลอเทมป์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2430:
พวกเรานักเขียนจิตรกรประติมากรสถาปนิกและผู้หลงใหลในความงามที่ไม่เคยมีมาก่อนของปารีสประท้วงด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของเราพร้อมกับความขุ่นเคืองในนามของรสชาติแบบฝรั่งเศสที่ไม่ต่อใคร หากต้องการนำข้อโต้แย้งกลับบ้านลองจินตนาการถึงช่วงเวลาหนึ่งที่หอคอยอันไร้สาระที่มีอำนาจเหนือกรุงปารีสราวกับปล่องไฟสีดำขนาดมหึมาที่บดขยี้ภายใต้ Notre Dame จำนวนมาก, ทัวร์ Saint-Jacques, พิพิธภัณฑ์ลูฟร์, โดมออฟเลส์ Invalides, Arc de Triomphe อนุสาวรีย์ที่ต่ำต้อยของเราทั้งหมดจะหายไปในความฝันอันน่าสลดใจนี้ และเป็นเวลายี่สิบปี…เราจะเห็นการยืดเหมือนหยดหมึกเงาที่แสดงความเกลียดชังของเสาที่เกลียดชังของแผ่นโลหะที่สลักเกลียว
เข้ารับตำแหน่งและนิทรรศการ 1889
งานโครงสร้างหลักเสร็จสมบูรณ์เมื่อปลายเดือนมีนาคม พ.ศ. 2432 และในวันที่ 31 มีนาคมหอไอเฟลเฉลิมฉลองด้วยการนำกลุ่มเจ้าหน้าที่ของรัฐพร้อมด้วยตัวแทนจากสื่อมวลชนขึ้นไปบนยอดหอคอย [12]เพราะลิฟต์ยังไม่เปิดให้ใช้งานการปีนเขาทำโดยการเดินเท้าและใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงด้วยการหยุดยั้งไอเฟลบ่อยครั้งเพื่ออธิบายคุณสมบัติต่าง ๆ พรรคส่วนใหญ่เลือกที่จะหยุดที่ระดับล่าง แต่มีเพียงไม่กี่คนรวมถึงวิศวกรโครงสร้างÉmile Nouguier หัวหน้าฝ่ายก่อสร้าง Jean Compagnon ประธานสภาเมืองและผู้สื่อข่าวจากLe FigaroและLe Monde Illustréเสร็จสิ้น ขึ้น เมื่อเวลา 14:35 น. หอไอเฟลยกสามสีขนาดใหญ่เพื่อประกอบปืนครก 25 ปืนยิงในระดับแรก [25]
ยังคงมีงานต้องทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งในลิฟท์และสิ่งอำนวยความสะดวกและหอคอยก็ไม่เปิดให้ประชาชนเข้าชมจนถึงเก้าวันหลังจากการเปิดนิทรรศการในวันที่ 6 พฤษภาคม; ถึงกระนั้นลิฟท์ก็ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ หอคอยแห่งนี้ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วกับผู้คนทั่วไปและผู้เข้าชมเกือบ 30,000 คนทำให้ปีนขึ้นไปบนยอด 1,710 ขั้นก่อนที่ลิฟต์จะเข้าประจำการในวันที่ 26 พฤษภาคม [26] ตั๋วราคา 2 ฟรังก์สำหรับระดับแรก, 3 สำหรับที่สอง, และ 5 สำหรับด้านบน, โดยมีค่าเข้าชมครึ่งราคาในวันอาทิตย์, [27]และในตอนท้ายของนิทรรศการมีผู้เข้าชม 1,896,987 คน
