เกาะฮาชิม เกาะฮาชิมะที่ถูกทอดทิ้งของญี่ปุ่นเต็มไปด้วยความลับผุและความมืด โดยKara Goldfarb เผยแพร่เมื่อ 30 พฤษภาคม 2018 อัปเดตเมื่อ 8 ตุลาคม 2018 เกาะฮาชิมะมีประวัติศาสตร์ที่ซับซ้อน แต่สิ่งที่ชัดเจนอย่างยิ่งคือเมื่อมนุษย์ออกไปอาคารจะพังทลายและธรรมชาติจะรุ่งเรือง เกาะฮาชิมะ ในปี 2008 ประมาณเก้าไมล์จากเมืองนางาซากิตั้งอยู่บนเกาะที่ถูกทิ้งร้างเป็นโมฆะของผู้อยู่อาศัย แต่แพร่หลายในประวัติศาสตร์ Hashima Island ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเมกกะสำหรับการขุดถ่านหินใต้ทะเลเป็นการแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วของญี่ปุ่น ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม Gunkanjima (หมายถึงเกาะ Battleship) เนื่องจากมีความคล้ายคลึงกับเรือรบญี่ปุ่น Hashima ทำหน้าที่เป็นโรงงานผลิตถ่านหินตั้งแต่ปี 1887 จนถึงปี 1974 ได้รับความนิยมในประเทศไทย เมื่อปริมาณสำรองถ่านหินเริ่มลดลงและปิโตรเลียมเริ่มเปลี่ยนถ่านหินเหมืองก็ปิดตัวลงและผู้คนออกไป หลังจากนั้นเกาะฮาชิมะก็เพิกเฉยมาเกือบสามทศวรรษ แต่เมื่อกำแพงคอนกรีตที่ถูกทิ้งร้างพังทลายลงมาและมีความเจริญรุ่งเรืองเกาะที่ชำรุดทรุดโทรมดึงดูดความสนใจของผู้ที่สนใจซากปรักหักพังทางประวัติศาสตร์ที่ไม่ถูกรบกวน อย่างไรก็ตามอดีตของเกาะฮาชิมะนั้นไม่ง่ายอย่างนั้น ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองประวัติศาสตร์ของเกาะนั้นมืดกว่านโยบายการระดมพลในช่วงสงครามของญี่ปุ่นที่ใช้ประโยชน์จากพลเรือนเกาหลีและเชลยศึกชาวจีนในฐานะลูกจ้างบังคับ ทำให้ทำงานภายใต้สภาวะที่ไม่เอื้ออำนวยคาดว่ามีคนงานกว่า 1,000 คนเสียชีวิตบนเกาะในช่วงทศวรรษที่ 1930 และสิ้นสุดสงครามเนื่องจากสภาพการทำงานที่ไม่ปลอดภัยการขาดสารอาหารและความอ่อนเพลีย
สนับสนุนบทความโดย lucabetasia เว็บ คาสิโนออนไลน์ ที่ดีที่สุด ในฐานะที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเกาะแห่งนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็นองค์การประวัติศาสตร์การศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (UNESCO) ในปี 2558 และสามารถเยี่ยมชมกลุ่มนักท่องเที่ยวได้ อย่างไรก็ตามแม้จะมีความหลงใหลของประชาชนมรดกของเกาะยังคงเป็นปริศนา มันไม่ชัดเจนว่าจุดโฟกัสของเกาะควรหมุนรอบส่วนของมันในการปฏิวัติอุตสาหกรรมของญี่ปุ่นหรือเป็นเครื่องเตือนใจของผู้ใช้แรงงานที่ถูกบังคับให้ต้องทนทุกข์ทรมานกับสถานการณ์ที่ทรมาน การขึ้นและตกของอุตสาหกรรมของเกาะ หรือที่เรียกว่าเกาะ Battleship ถ่านหินถูกค้นพบครั้งแรกบนเกาะขนาด 16 เอเคอร์ในต้นปี 1800 ในความพยายามที่จะติดต่อกับมหาอำนาจอาณานิคมตะวันตกญี่ปุ่นเริ่มดำเนินการในช่วงของการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วเริ่มต้นในช่วงกลางปี 1800 และใช้เกาะ Hashima เพื่อความพยายาม หลังจากที่มิตซูบิชิซื้อเกาะในปี 1890 บริษัท จึงได้พัฒนาเขื่อนกั้นทะเลและเริ่มทำการสกัดถ่านหินในฐานะการขุดเจาะถ่านหินใต้ทะเลครั้งแรกของญี่ปุ่น วิดีโอนี้จะถูกแบนในไม่ช้า ดูก่อนที่จะถูกลบ วิดีโอนี้จะถูกแบนในไม่ช้า ดูก่อนที่จะถูกลบThis Video Will Soon Be Banned. Watch Before It's Deleted เปิดเผยความลับSecrets Revealed สนับสนุนโดย RevcontentSponsored by Revcontent ในปี 1916 อาคารอพาร์ตเมนต์เจ็ดชั้น (อาคารคอนกรีตเสริมเหล็กขนาดใหญ่แห่งแรกของญี่ปุ่น) ถูกสร้างขึ้นสำหรับคนงานเหมือง เพื่อป้องกันความเสียหายจากพายุไต้ฝุ่นคอนกรีตที่แข็งแรงได้ถูกนำมาใช้ในการสร้างคอมเพล็กซ์อพาร์ตเมนต์โรงเรียนและโรงพยาบาลสำหรับชุมชนที่กำลังเติบโต แผนที่เกาะ Hashima Wikimedia Commons แผนที่ชี้ที่ตั้งของเกาะ Hashima ในขณะที่ความเจริญรุ่งเรืองในการทำเหมืองถ่านหินเกาะ Hashima เป็นที่ตั้งของคนหลายพันคน ในปี 1959 มีประชากรสูงสุดถึง 5,259 คน ในปี 1960 เหมืองถ่านหินทั่วประเทศเริ่มปิดตัวลงเนื่องจากปิโตรเลียมกลายเป็นโรงไฟฟ้าทดแทนอันดับหนึ่ง ในเดือนมกราคม 2517 มิตซูบิชิปิดเหมือง Hashima ให้ได้ผลดี แน่นอนเมื่อการปฏิบัติการหยุดลงผู้คนก็ออกไปด้วย ในเวลาเพียงสามเดือนเกาะก็หายไป ไม่มีใครเหลือเพื่อรักษาสิ่งก่อสร้างหลังจากที่เกาะร้างหลายคนทรุดตัวลงและกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยเมื่อเวลาผ่านไป สนใจต่ออายุในเกาะ Hashima แม้หลังจากที่ประชากรลดลงเหลือศูนย์มิตซูบิชิก็ยังคงความเป็นเจ้าของเกาะ ในปี 2545 พวกเขาย้ายไปที่เมืองทาคาชิมะซึ่งถูกดูดซับโดยเมืองนางาซากิในปี 2548 หลังจากกำแพงถล่มได้รับการฟื้นฟูเกาะและอาคารที่อยู่อาศัยที่ไม่ถูกรบกวนได้เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมในปี 2009 ความพิเศษของเกาะโดยเฉพาะความหนาแน่นของอาคารที่หนาตาที่ผ่านการผุกร่อนจากการกัดกร่อนของน้ำทะเลทำให้เป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยม อาคารที่สร้างขึ้นเพื่อเพิ่มพื้นที่ จำกัด และจุดไฟให้มากที่สุดในพื้นที่ จำกัด ของเกาะ Hashima หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า “ ดูเหมือนว่าซากปรักหักพังคอนกรีตเสริมเหล็กจะไม่มีอยู่จริงยกเว้นฮาชิมะ”
นักวิจัยทากาฟุมิโนกูชิกล่าวเพิ่มเติมว่า“ โครงสร้างคอนกรีตที่สร้างขึ้นในกรุงโรมโบราณเป็นคู่แข่งเพียงคนเดียว แต่พวกเขาไม่มีเหล็กเสริมแรง” โนกูชิพร้อมกับทีมนักวิจัยคนอื่น ๆ เริ่มปรับขนาดเกาะในปี 2554 เพื่อดูว่าอาคารจะพังทลายได้อย่างไร ละทิ้ง r เกาะฮาชิมะ 7 สิงหาคม 2010 แม้ธุรกิจการท่องเที่ยวและภาพยนตร์ที่เฟื่องฟู (รวมถึงเจมส์บอนด์ของSkyfall ) เกาะส่วนใหญ่ยังคง จำกัด การเข้าชมเนื่องจากการลงทุนขนาดใหญ่ที่จำเป็นเพื่อความปลอดภัยของอาคารที่มีอายุมากกว่าจะทำลายสภาพประวัติศาสตร์ของทรัพย์สินในท้ายที่สุด . การถกเถียงเรื่องอดีตอันมืดมนของ Gunkanjima ประสบการณ์ที่ทรมานจากการใช้แรงงานทาสเพิ่มความแปลกใหม่ให้กับเกาะฮาชิมะ หลังจากที่ญี่ปุ่นตกเป็นอาณานิคมของเกาหลีและบุกจีนพวกเขาใช้แรงงานที่ได้รับคัดเลือกในปี 1930 และ 1940 เพื่อบังคับให้คนหลายพันคนทำงานเหมือง คนงานในอดีตได้เล่าเวลาของพวกเขาพร้อมกับรายละเอียดที่น่ากลัวอธิบายสภาพที่ทรหดและไร้มนุษยธรรม อากาศชื้นและอาหารหายาก หากพวกเขาหย่อนพวกเขาก็พ่ายแพ้ บันทึกในท้องที่ระบุว่าคนเกาหลี 123 คนและชาวจีน 15 คนเสียชีวิตบนเกาะระหว่างปี 2468 ถึง 2488 อาคาร 'อาคาร 65' ซึ่งเป็นอาคารหอพักที่ใหญ่ที่สุดสำหรับคนงานบนเกาะฮาชิมะ ในขณะที่การเสนอราคาครั้งแรกจะรวมอยู่ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกที่ครอบคลุมการใช้ประโยชน์จากอุตสาหกรรมของเกาะจากยุค 1850 ถึง 1910 มันไม่ได้พูดถึงแรงงานบังคับเกาหลีและจีน เนื่องจากสมาคมของ Hashima Island กับแรงงานทาสในช่วงสงครามเกาหลีใต้จึงคัดค้านการเสนอราคาเพื่อรับการยอมรับอย่างเป็นทางการ ในการประชุม WHC ในเดือนกรกฎาคม 2558 เอกอัครราชทูตญี่ปุ่นประจำองค์การยูเนสโกยอมรับว่า“ ชาวเกาหลีและคนอื่น ๆ จำนวนมาก” ถูกบังคับให้ทำงานภายใต้สภาวะที่เลวร้ายในช่วงทศวรรษที่ 1940 ในบางพื้นที่ นอกจากนี้เธอยังสัญญาว่าจะมีการจัดตั้งศูนย์ข้อมูลเพื่ออธิบายประวัติและสถานการณ์ของคนงานในไซต์ โรงงานถ่านหินบนกันกันจิมา ของโรงงานถ่านหินที่ถูกทิ้งร้างที่ Hashima Island หลังจากนั้นเกาหลีใต้ถอนตัวจากการคัดค้านและเว็บไซต์ดังกล่าวก็ได้รับการอนุมัติให้รวมอยู่ในรายการมรดกโลกของยูเนสโก อย่างไรก็ตามความตึงเครียดไม่ได้ลดลงอย่างสิ้นเชิงเนื่องจากเจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นปฏิเสธที่จะใช้คำว่า "บังคับแรงงาน" ซ้ำ ๆ หรืออ้างถึงแรงงานเกาหลีว่าเป็น "ทาส" ประวัติศาสตร์ที่อยู่ด้านหลังกำแพงของเกาะ Hashima นั้นมีหลายสิ่งหลายอย่าง: รวยซับซ้อนทำลายล้าง สิ่งหนึ่งที่ชัดเจน: วงล้อมของญี่ปุ่นเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่าในพื้นที่ที่ถูกทอดทิ้งธรรมชาติและอุตสาหกรรมมีปฏิสัมพันธ์กันอย่างไร
