ถิ่นกำเนิดของเถาเอ็นอ่อน[/url] [/b]
เถาเอ็นอ่อนเป็นพืชท้องถิ่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมถึงประเทศไทย มักพบขึ้นตามป่าราบหรือตามที่รกร้างทั่วทุกภาค แต่มักพบมากทางจังหวัดสระบุรี
ลักษณะทั่วไปเถาเอ็นอ่อน - ต้นเถาเอ็นอ่อน จัดเป็นไม้เถาเลื้อยพาดพันกับต้นไม้อื่น เป็นไม้เลื้อยจำพวกเถาเนื้อแข็ง เถาลำต้นกลม เปลือกเถาเรียบหนาเป็นสีน้ำตาลอมสีดำหรือเป็นสีแดงเข้มและมีลายประตลอดเถา ยาวประมาณ 4-5 เมตร ก้านเล็ก มีสีเทาอมเขียวและไม่มีขนปกคลุม เมื่อเถาแก่เปลือกจะหลุดลอกออกเป็นแผ่น ๆ มียางสีขาวข้นทั้งต้น
- ใบเถาเอ็นอ่อน ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงตรงข้ามกัน ลักษณะของใบเป็นรูปรีหรือรูปไข่ ปลายใบมนมีหางสั้น โคนใบสอบ ส่วนขอบใบเรียบ ใบมีขนาดกว้างประมาณ 3-8 ซม. และยาวโดยประมาณ 5-18 เซนติเมตร แผ่นใบค่อนข้างหนา หลังใบเรียบเป็นมันและลื่น ท้องใบเรียบเป็นสีเขียวนวล ใบอ่อนมีขนปกคลุม ส่วนใบแก่ไม่มีขน เส้นใบตามขวางจะเป็นเส้นตรงไม่โค้ง ใบหนึ่งจะมีโดยประมาณ 30 คู่ ส่วนก้านใบสั้น ยาวได้โดยประมาณ 0.5-1 ซม.
- ดอกเถาเอ็นอ่อน ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบ ดอกย่อยเป็นสีเหลืองอ่อนหรือสีเป็นสีขาวอมเหลือง ดอกมีกลีบดอก 5 กลีบ โคนกลีบดอกเชื่อมติดกัน ส่วนกลีบเลี้ยงดอกเป็นสีเขียวมี 5 กลีบ
- ผลเถาเอ็นอ่อน ออกผลเป็นฝัก ประเภทของฝักเป็นรูปทรงกระสวย กลมยาว ยาวโดยประมาณ 6.5-10 ซม. และมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางฝักประมาณ 1-2 ซม. ฝักมีเนื้อแข็ง โคนผลติดกัน ปลายผลแหลม ผิวผลเป็นมันลื่น พอแก่แล้วจะแตกอ้าออก ภายในผลมีเมล็ดสีน้ำตาลมีขนปุยสีขาวติดอยู่และปลิวไปตามลมได้ ประเภทของเมล็ดเป็นรูปรีหรือรูปกลมยาวแบน มีความยาวโดยประมาณ 1 ซม.
ลักษณะภายนอกของเครื่องยา ไม้เถา เนื้อแข็ง เถากลม เปลือกเถาเรียบ เปลือกมีผิวบางๆสีแดงเข้มหุ้มอยู่ เถาแก่เปลือกหนาสีดำ เมื่อเถาแก่เปลือกจะหลุดลอกออกเป็นแผ่น มียางสีขาวข้นทั้งต้น รสขมเบื่อมัน
การขยายพันธุ์ของเถาเอ็นอ่อน เถาเอ็นอ่อน ขยายพันธุ์โดยการ เพาะปลูกเมล็ดและการใช้เถาปักชำ โดยการขุดดินให้มีขนาดกว้าง x ยาว x ลึก ประมาณ 30 x 30 ซม. น้ำดินที่ขุดขึ้นมาผสมปุ๋ยคอกคลุกเคล้าให้ว่ากันแล้วนำเถาที่ปักชำไว้ลงปลูกในหลุมที่ขุดไว้แล้วนำดินที่เตรียมไว้กลบลงไปแล้วรดน้ำ ระยะ ขยายพันธุ์ประมาณ 80 x 100 ซม. ควรทำค้างไม้ให้เลื้อยพันและหมั้นตัดแต่งทรงพุ่มอยู่เสมอ เถาเอ็นอ่อนชอบดินร่วน ระบายน้ำดี มีแสงแดดตลอดวัน
